Woord vooraf:

Deze reis werd georganiseerd door Francis Vanbrabant, Instructeur en secretaris van onze club ‘Wet Fun Diving’. Met oog voor prijs/kwaliteit en maximum aan duiken. Deze duiken werden ingepland door Pieter Schroeders, Instructeur en matriaalmeester van onze club. Beide heren hebben veel ervaring in het duikgebeuren en zijn veruit in hun opzet geslaagd om de Oostenrijkreis tot een goed einde te brengen. Zowel het duiken, als het eten, drank, locatie en planning was perfect in alle opzichten. Vermoeiend was hij wel, maar een duiker is nu eenmaal niet gemaakt om te luieren.

De reis.

Vrijdag 11 augustus: We verzamelden met een groep van 12 personen om 21.00 uur in Eigenbilzen, om ter plaatse gezamenlijk te vertrekken. Welgeteld 826 km oftewel 8 uur en 36 minuten stond ons voor de boeg. We vertrokken gezamenlijk, maar hadden afgesproken dat iedereen zijn eigen tempo zou aanhouden. Zo kon iedereen bepalen hoe hij of zij de rit spendeert.

Zaterdag 12 augustus: Na de lange rit en nodige (slaap)pauzes, kwamen we uiteindelijk om 09.00 uur toch aan op de camping in Seefeld te Attersee. Daar werd onze hoofdtent waar we samenkomen om te eten, drinken en gezellig te praten over het duikgebeuren, opgesteld. De camping werd verkend, het water werd gekeurd en de eerste pintjes werden koud gezet. Rond 11.00 uur zijn we gezamenlijk begonnen aan onze opstelling. We konden immers niet veel langer wachten tot we eindelijk in het bergmeer konden duiken, wat op een hoogte van 467 meter ligt. Dit wordt volgens de PADI-normen aanschouwd als Bermeerduiken ‘300-3000 meter’. Tijdens onze eerste duik was het zicht wat aan de mindere kant. Een variatie van 2-5 meter is ruim voldoende voor een duik in België, maar van een bergmeer had ik meer verwacht.

Toen we uit het water kwamen en met groep duikers uit Antwerpen hadden gesproken, werd ons verteld dat het slechte zicht te maken had met de stormen die er hadden gewoed, een week voor onze aankomst.

Na het opzetten van onze tenten, rond 13.00 uur. Hebben we een platte rust gehouden van 3 uur. Hierna werd er nog een kleine maaltijd, soep, voorzien en werd de opstelling voor duik 2 al voorbereid. Ditmaal een nachtduik. Tijdens een nachtduik zie je meer roofdieren, zoals snoek en baars, tevoorschijn komen. Maar ook paling vindt zijn weg in het donker tussen de planten en hier in Oostenrijk was het niet veel anders.

Na onze nachtduik, werden we rijkelijk onthaald met een bbq. Nu konden we eindelijk eens genieten van een welverdiende ontspanning met een frisse bok en een bord vol lekkers. Muziekje erbij, een tof gezelschap en verhalen vol levenswijsheden, zorgden dat het een zeer leutige avond werd tot in de late uurtjes.

Aantal duiken: 2
Zicht: 2-5 meter ‘varieert afhankelijk van diepte’
Temperatuur:
0-5 meter: 20 graden
5-16 meter 13 graden
16 meter en dieper: 7 graden

Zondag 13 augustus: Om 8.30 uur werd ik gewekt door het enthousiasme van aanwezige collega duikers. De geur van spek, eieren en koffie bracht me aan de ontbijttafel. Eenmaal gevuld en voldaan, werd er een briefing gegeven voor de duiklocatie en bezienswaardigheden. De flessen nog vullen, inladen en weg waren we. 12 km verderop, naast de weg aan de Attersee, had je een stoppunt. Hier kon je bijna rechtstreeks het water in gaan via een trapje. Een plateau en een oude schoolbank, zorgden hier voor de schutting van de baarsen en snoeken. Veel leven dus met een interessante bodem.

Na deze duik werd er ’s middags eten gemaakt. Ook een tweede briefing over de volgende duik kwam nadien aan de orde. De volgende duik werd gedaan nabij het duikcenter ‘Nautilus’. Hier had je een gemakkelijke ingang door middel van trapjes. Ook hier was veel te zien. Een oude motor, een plezier yacht en een plastieken ijsbeer op -20 meter. Tussen de planten vond je dan weer grote baarsen en een voltallig aantal snoeken.

’s Avonds werd er gezorgd voor een BBQ en werd er met zijn alle gepraat over onze duikervaringen. Ook werd er gefilosofeerd over het leven op aarde en hoe groot de kosmos moet zijn. Tot we zelf naar boven keken en de melkweg zagen.

Toen hebben we besloten ons drankje mee te nemen en even op de steiger te liggen om daar naar de vallende sterren te kijken en zo onze mooie zondag af te sluiten.

Aantal duiken: 2
Zicht: 2-5 meter ‘varieert afhankelijk van diepte’
Temperatuur:
0-5 meter 20 graden
5-16 meter 13 graden
16 meter en dieper: 7 graden

Maandag 14 augustus: Vandaag was het de moment suprème. De dag waar we allemaal op hebben gewacht. Want ‘s morgens om 08.30 vertrokken we richting Viecht om de Traunfall te doen. De Traunfall is een stromingsduik in een rivier met kraakhelder water.

Bij de aankomst werden we hartelijk ontvangen door een typische Oostenrijker, die in zijn leven al heel wat worst met bier had geconsumeerd. Deze man was de eigenaar van de top activiteit en deed dus ook de briefing van de Traunfall stromingsduik. Omdat we met een groep fervente duikerswaren, hadden we geen bijkomende snorkel opleiding nodig om de activiteit te mogen doen.

De Traunfall zelf werd begeleid door één van de zonen van de eigenaar. Een jonge knaap met oog voor veiligheid en plezier.

We werden naar een plaats begeleid, waar we via een rotsenformatie in een diep gedeelte van de Traun konden springen. Terwijl iedereen erin sprong, heb ik de kans genomen om met een drone prachtige sfeerbeelden te maken van het gebeuren. Je springt niet elke dag in een rivier van 6 meter hoogte.

Tijdens de stromingsduik hebben we de vissen proberen te tellen, maar vis dat varieert van de kleinste baarzen tot de grootste snoeken en van de snelste forel tot de enorm zeldzame aalruttes, valt niet te tellen. Naast een ontelbare hoeveelheid aan vis, was er dus een enorme variatie aan vis te bezichtigen.

De stromingen waren snel, de duiken wild en de duikers robuust. Dus na 2 uur 30 minuten werden we opgehaald door het busje van de organisatie. We werden naar een plaats gependeld waar water een zeer lichte stroming had en een kleine grasvlakte aanwezig was voor onze BBQ. Na onze lunch hebben we allemaal een plons genomen in het water en het drijfvermogen van ons pak gebruikt als luchtmatras. Tot er balk kwam voorbij drijven die verdacht veel op een toog leek.Deze hebben we dan ook gebruikt als toog, waar iedereen rond kwam zitten en gezellig aan de praat raakten met elkaar. Zo gezellig dat we een half uur later met onze tweede duik zijn begonnen.

Tijdens onze tweede duik in de Traun, was de stroming wat harder. Het water, in het midden +- 2meter diep, zat op plaatsen zo gevuld met vissen, dat je de bodem niet meer zag. Rotsblokken op de bodem werden door sommige gebruikt om te vechten tegen de stroming door ze vast te nemen.

Na de stromingsduik werd er nog een frisse pint aangeboden en werd er gepraat over hoe prachtig de dag was geweest. ’s Avonds werd er nog goulash klaargemaakt die rijkelijk naar binnen werd gespeeld. Nooit gedacht dat een stromingsduik zoveel energie vergde van je lichaam. Iedereen was, ondanks de uitputting nog altijd in een energieke sfeer. We hebben de laatste avond nog veel leute gemaakt, maar moesten wel op tijd ons bed in. Want de ochtend erop moesten we weer vroeg uit de veren voor een lange weg terug naar huis.

Aantal duiken: 1
Hoewel geen flesduik, wel een fluschtauch.
Zicht: 2 tot 20 meter
Temperatuur: 20 graden

Dinsdag 15 augustus: Na het ontbijt hebben we 2 uur opgeruimd en afgebroken. Zodat we rond 10.00 uur kunnen vertrekken richting thuis. De weg was lang, maar de moed was hoog. Hoewel de donderwolken zich continu verzamelde langs de snelweg, zijn we bespaard gebleven van enige nattigheid. Tegen de avond, rond 21.00 uur kwam ik thuis aan met oogjes o zo klein, maar een smile waar the joker jaloers op zou zijn.

Conclusie: Zowel de organisatie als duikstekken werden zeer goed geregeld met oog op detail. De motivatie voor een bergmeerduik, het kristalhelder water, hebben we misschien gemist. Maar dat wil niet zeggen dat de duiken in het water zijn gevallen ‘letterlijk en figuurlijk’. De positieve ingesteldheden en de ervaring van onze clubduikers hebben gezorgd dat de duiken uiteindelijk zeer soepel en rustig zijn verlopen. Want iedereen heeft een aardig aantal duiken op hun naam en weten als geen ander met wat ze bezig zijn. Dit verhoogt ook de gerustheid en en zorgt voor ontspannender duiken. Er moesten ook geen teams gemaakt worden, iedereen kan met iedereen duiken zonder risico op problemen te verhogen. Ik denk dat veel aspecten, waaronder vooral de kleine dingen, hebben bijgedragen tot een top reis. Een reis waarbij iedereen een stap dichter bij elkaar komt en zo zorgt dat de warmte van de club blijft bestaan. Warmte die we in de komende winterperiode zeer goed van pas komt.

Aäron Croes & Anja Emonds